گل محمدی گیاهی چند ساله از جنس رزا و هست که گل های زیبایی در رنگ های متنوع داره که بیشترشون قرمز و صورتی می باشند و از آن ها گلاب تهیه می کنند. اکثر گونه های آن بومی آسیا و بعضی گونه ها بومی اروپا، شمال آمریکا و شمال غرب آفریقا است.

گل محمدی یا گل گلاب با نام علمی Rosa damascena درختچه ای، خزندار است. گل محمدی از گذشته در ایران کشت می شده است و گلبرگ آن قسمت قابل مصرف می باشد. ماده موثره آن تانن و موارد استعمال آن غرغره قابض، غرغره بورات دو سدیم است.

گل محمدی درختچه ای است که دارای شاخه های گل دهنده تیغ دار، استوانه ای شکل، بدون شیار و با برگ های مرکب شانه است که 3-5 برگچه متقابل دندانه دار هستند. رگبرگ های پشت برگ مشخص و بهم رفته، برگچه چرمی و بیضی شکل، نوک تیز به طول 3-5 سانتی متر و روی برگ ها صاف و سبز و پشت آن ها سبز کمرنگ و دمگبرگ هایش خزی و نمدی می باشد و با کرک های غده ای پوشیده شده و تا انتهای جام گل کشیده شده است.

گل ها در اوایل اردیبهشت تا اوایل تیرماه شروع به باز شدن می کنند و در هر منطقه مدت زمان باز شدن گل ها 20-30 روز زمان میبرد. دوام گل حداکثر یک روز است و بعد از آن رنگ صورتی خوش رنگ گلبرگ ها به سفید تبدیل می شود و با اندک نسیم گلبرگ ها پرپر می شود و می ریزد.

گل محمدی اغب در مناطق کوهپایه ای و اقالیم خشک و نیمه خشک با تابستان های معتدل و خشک و زمستان سرد های کشت می شود.

وقتی که فصل بهار از راه می رسد، بوی گل های محمدی همه جارو عطر آگین می کنند. در این زمان کارگاه های سنتی و صنعتی مختلف گلاب گیری در بیشتر نقاط با وسایل تقطیر، گل ها را هر روز صبح زود، قبل از باز شدن کامل غنچه، می چینند و همراه بخار آب در دیگ های مختلف تقطیر می کنند. اسانس حاصل که در قسمت فوقانی پارچه جمع می شود را جدا می کنند و بعد از آبگیری در درون شیشه های دربسته، به دور از نور خورشید نگه می دارند. اسانس را در ظروفی که اطراف آن توسط نمد پوشانده شده است، عرضه می کنند. آبی که از عمل تقطیر باقی می ماند را بعنوان گلاب مصرف می کنند. از هر 3 هزار کیلوگرم، حدود یک کیلو اسانس تهیه می شود.

اسانس رز یکی از عطرهای محبوب و معروف در دنیا محسوب می شود که بصورت وسیع در عطرسازی و سایر فرآورده های آرایشی بعنوان خوشبو کننده مورد استفاده قرار می گیرد. قسمت اعظم اسانس گل محمدی در گلاب، بعنوان تقویت کننده قلب و تهیه شربت مصرف می شود.